Αφιέρωμα της κας Κέλλυς Μακροπούλου με αφορμή την Επίσκεψη στην Κορώνη και τη Φιλοξενία από το Μανιατάκειον Ίδρυμα του 17ου Θερινού Σχολείου Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού

«Από την Καλαμάτα έως την αρχοντική Κορώνη, μια μέρα γεμάτη πολιτισμό, γεύσεις και  αληθινή ελληνική φιλοξενία.

Ήταν ένα ζεστό, χρυσαφένιο απόγευμα της Τρίτης 22 Ιουλίου όταν αφήσαμε πίσω μας την Καλαμάτα και πήραμε τον δρόμο για την Κορώνη – την αμφιθεατρική καλλονή της Μεσσηνίας που αγναντεύει τη θάλασσα με βλέμμα παλιό και σοφό. 

Ο δρόμος από την Καλαμάτα προς την Κορώνη κυλά ανάμεσα σε ελαιώνες, θάλασσα και φως, με κάθε στροφή να σε φέρνει πιο κοντά σε κάτι που μοιάζει παλιό, οικείο, αλλά και ξανά καινούργιο.

Καλεσμένοι από τους ιδρυτές του Μανιατακείου Ιδρύματος,  την  αντιπρόεδρο κυρία Ελένη Ταγωνίδη-Μανιατάκη και τον πρόεδρο κύριο Δημήτρη Μανιατάκη, συνοδεύαμε μια ομάδα δεκαπέντε φοιτητών από το εξωτερικό, παιδιά με ελληνικές ρίζες, από ΗΠΑ, Καναδά και Ρωσία που ήρθαν να ξαναβρούν τα χνάρια της πατρίδας μέσα από την τέχνη, την ιστορία και τις γεύσεις της.

Η φιλοξενία που μιλάει όλες τις γλώσσες

Το αρχοντικό σπίτι της κυρία Ελένης και του κύριου Δημήτρη Μανιατάκη, με θέα που σου κόβει την ανάσα, μας άνοιξε την πόρτα του όπως ανοίγεται μόνο σε φίλους. 

Στο τραπέζι, τηγανόψωμα ζεστά σαν καλοσώρισμα, περιλουσμένα με καναδικό σιρόπι σφενδάμου – ένα δώρο των φοιτητών ελληνικής καταγωγής που μας συνόδευαν. Ένα αναπάντεχο πάντρεμα δύο πολιτισμών, σε μια γεύση που έλεγε: «Είμαστε όλοι κομμάτια ενός κόσμου που ενώνεται στο τραπέζι».

Στο ισόγειο του Μανιατακείου Ιδρύματος, μας περίμενε ένας θησαυρός πολιτισμού. Η τέχνη και το πνεύμα συνυπήρχαν αρμονικά. Πίνακες που έμοιαζαν να ανασαίνουν με το φως του δειλινού, γλυπτά ευφάνταστα και μια βιβλιοθήκη-θησαυρός, με σπάνια, επιστημονικά και λογοτεχνικά έργα –  που έμοιαζε να μιλάει για όλα τα μονοπάτια της γνώσης, από τη φιλοσοφία μέχρι την επιστήμη. 

Η φιλοξενία που μιλάει πολλές  γλώσσες

Η κυρία Ελένη, με τη γοητεία μιας αληθινής κοσμοπολίτισσας, με τη γαλάζια θαλασσινή ματιά της και με παιχνιδιάρικη διάθεση μας ρώτησε σε ποια από τις πολλές γλώσσες που γνωρίζει θα θέλαμε να μας μιλήσει. Εμείς, με την ίδια διάθεση διαλέξαμε … τα αραβικά. Και τότε, σαν να γύρισε η σκηνή ενός θεάτρου φανταστήκαμε ότι ο λόγος της θα γέμιζε αρώματα Ανατολής και μουσικότητα, με ευγένεια όμως μας μίλησε σε άπταιστα αγγλικά, στη γλώσσα που όλοι καταλαβαίναμε. 

Περπατώντας στη Κορώνη

Ύστερα, με οδηγό τον Λαογράφο  κ. Δημήτρη Κυριαζή ξεκινήσαμε να περπατάμε. 

Σοκάκια πλακόστρωτα, σπίτια με αυλές σιωπηλές, πλατείες που μοιάζουν να περιμένουν κάποιον αγαπημένο να επιστρέψει. Το λιμάνι, ήσυχο, με τις βάρκες αραγμένες σαν να ξαποσταίνουν απ’ τα βάθη της θάλασσας, μας κράτησε λίγο ακόμη πριν μας αποκαλύψει την επόμενη έκπληξη.

Η έκπληξη στο λιμάνι

Σε ένα όμορφο εστιατόριο δίπλα στο λιμάνι, δίπλα από τη  θάλασσα, η κυρία Ελένη και ο κύριος Δημήτρης είχαν ετοιμάσει μια ιδιαίτερη έκπληξη.  Μας περίμενε πάνω στο τραπέζι ένα κομψό ελληνικό ημερολόγιο 2025, γεμάτο σοφές ρήσεις και μεγάλες μορφές της εποχής.

Κι ύστερα ήρθαν οι γεύσεις

Παραδοσιακή γουρνοπούλα, δροσερές σαλάτες, καλό κρασί, όλα σερβιρισμένα με το χαμόγελο των ανθρώπων που ξέρουν ότι η κουζίνα είναι η πιο αληθινή γλώσσα. 

Πριν αρχίσουμε όμως  να απολαμβάνουμε το θεσπέσιο παραδοσιακό γεύμα, εκλεκτοί ομιλητές μας μίλησαν για ενδιαφέροντα θέματα. Ο Έλληνας καθηγητής του Πανεπιστημίου Columbia κ. Πάνος Μουρδουκούτας εμπλούτισε την εμπειρία μας με διάλεξη με θέμα την παραδοσιακή οικονομία της Κορώνης.

Στη συνέχεια, ο γευσιγνώστης και παραγωγός  ελαιολάδου κ. Ιωάννης Διονυσόπουλος προσέφερε ένα συναρπαστικό σεμινάριο για  τον θησαυρό της περιοχής – το κορωνέικο λάδι. 

Μάθαμε πώς η γη, το κλίμα και η φροντίδα μπορούν να δώσουν σε μερικές σταγόνες λάδι την ψυχή ενός ολόκληρου τόπου.

Η νύχτα που δεν θέλαμε να τελειώσει

Η βραδιά κύλησε σαν ήρεμο κύμα. Οι κουβέντες ζεστές, οι γεύσεις δυνατές, τα φώτα του λιμανιού καθρεφτίζονταν στη θάλασσα σαν μικρά αστέρια. Και όταν ήρθε η στιγμή να επιστρέψουμε, ανεβήκαμε στο λεωφορείο γεμάτοι εικόνες, γνώσεις και μια καρδιά που είχε γεμίσει Ελλάδα.

Η Κορώνη που μένει και η φιλοξενία

Η Κορώνη δεν είναι απλώς μια όμορφη μικρή πόλη. Είναι μια εμπειρία που κουβαλάς μαζί σου. Είναι οι δρόμοι που μυρίζουν ιστορία, οι άνθρωποι που χαμογελούν σαν φίλοι, το φως που κάνει κάθε γωνιά να μοιάζει ζωγραφισμένη. 

Εκείνη την Τρίτη, οι οικοδεσπότες κύριος και κυρία  Μανιατάκη  μας χάρισαν  γεύσεις, στιγμές και λόγια που δεν θα ξεχαστούν.

Γιατί, όπως θα έλεγε κι η ίδια η Κορώνη αν είχε φωνή:

«Εδώ η φιλοξενία δεν λέγεται, την ζεις. Και όταν τη ζήσεις, θέλεις πάντα να επιστρέφεις».

Επιπλέον, η Κορώνη δεν είναι τόπος, είναι αίσθηση.

Μια αίσθηση που μένει. Σαν το ηλιοβασίλεμα που δε φωτογραφίζεις γιατί ξέρεις πως δεν θα το αποδώσεις. Σαν τη γεύση του σφενδάμου σε τηγανόψωμο. 

Σαν τη φωνή μιας γυναίκας που μιλάει αραβικά με καρδιά ελληνική.

Θερμά ευχαριστώ

Θερμές ευχαριστίες εκφράζονται σε όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία αυτής της τόσο σημαντικής επίσκεψης, με ξεχωριστή μνεία στο Μανιατάκειον Ίδρυμα, στην κυρία Ελένη Ταγωνίδη-Μανιατάκη και στον κύριο Δημήτρη Μανιατάκη για την πολύτιμη φιλοξενία, υποστήριξη και συμβολή στη διατήρηση και διάδοση της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς».

Η Κέλλυ Μακροπούλου γεννήθηκε στην Αυστραλία, μεγάλωσε στην Αμερική, αλλά ζει και δραστηριοποιείται στην  Ελλάδα. Είναι επιχειρηματίας στον χώρο της εκπαίδευσης, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σύνδεση της φιλοσοφίας με τη σύγχρονη παιδεία. Διαθέτει πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Ηθική Φιλοσοφία και είναι υποψήφια διδάκτωρ στον τομέα της φιλοσοφίας.